antique

n. தொல்பழம் பொருள், பழமைச்சின்னம், அரும்பழமைப்பொருள், பழமைச்சேகர ஆர்வலரின் தேட்டப்பொருள், 'முருட்டுரு', முனைப்பான முகமுடைய திண்வரை அச்சுருவகை, (பெ.) தொல்பழமை வாய்ந்த, பழங்காலத்துக்குரிய, முதிய, நெடுநீள் காலஞ்சென்ற, பழம்பாணியான, முற்காலத்தடமுடைய, பண்டைக்காலப் பாணியைப் பின்பற்றுகிற.

Synonyms

Antonyms

An*tique", a. Etym: [F., fr. L. antiquus old, ancient, equiv. to anticus, from ante before. Cf. Antic.] 1. Old; ancient; of genuine antiquity; as, an antique statue. In this sense it usually refers to the flourishing ages of Greece and Rome. For the antique world excess and pride did hate. Spenser. 2. Old, as respects the present age, or a modern period of time; of old fashion; antiquated; as, an antique robe. "Antique words." Spenser. 3. Made in imitation of antiquity; as, the antique style of Thomson's "Castle of Indolence." 4. Odd; fantastic. [In this sense, written antic.] Syn. -- Ancient; antiquated; obsolete; antic; old-fashioned; old. See Ancient. An*tique", n. Etym: [F. See Antique, a. ] Defn: In general, anything very old; but in a more limited sense, a relic or object of ancient art; collectively, the antique, the remains of ancient art, as busts, statues, paintings, and vases. Misshapen monuments and maimed antiques. Byron.