antinomian

n. அற மறுப்பாளர், அறவொழுக்கத்தின் கட்டுப்பாடுடைமையை மறுப்பவர், அறங்கடந்த சமயப்பற்றாளர், கிறித்தவத் திருன்றையே அற அமைதியின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து கிறித்தவரை விடுவித்து விட்டமையால் கிறித்தவருக்கு அற ஓழுக்கம் வேண்டியதில்லை என்றும் சமயப் பற்றுறுதியே போதுமென்றும் நம்புபவர், (பெ.) அறமுறைக் சுட்டுப்பாடேற்காத, ஒழுக்கக் கட்டுப்பாட்டை மறுக்கிற.

---

An`ti*no"mi*an, a. Etym: [See Antimony.] Defn: Of or pertaining to the Antinomians; opposed to the doctrine that the moral law is obligatory. An`ti*no"mi*an, n. (Eccl. Hist.) Defn: One who maintains that, under the gospel dispensation, the moral law is of no use or obligation, but that faith alone is necessary to salvation. The sect of Antinomians originated with John Agricola, in Germany, about the year 1535. Mosheim.

---