amble

n. ஒருசிறை இருகால் தூக்கி ஆடி வருகிற குதிரையின் நடை, கவலையற்ற நடை, (வினை) கெச்சை மிதிமிதித்து நட, கெச்சைக் குதிரையிவர்ந்துசெல், குதிரையைத் தன் போக்கில் போகவிட்டு அதன்மேல் ஏறிச்செல், கெச்சை மிதிமிதித்துப்போகும் குதிரையைப்போல்நட.

---

Am"ble, v. i. [imp. & p. p. Ambled; p. pr. & vb. n. Ambling.] Etym: [F. ambler to amble, fr. L. ambulare to walk, in LL., to amble, perh. fr. amb-, ambi-, and a root meaning to go: cf. Gr. base. Cf. Ambulate.] 1. To go at the easy gait called an amble; -- applied to the horse or to its rider. 2. To move somewhat like an ambling horse; to go easily or without hard shocks. The skipping king, he ambled up and down. Shak. Sir, your wit ambles well; it goes easily. Shak. Am"ble, n. 1. A peculiar gait of a horse, in which both legs on the same side are moved at the same time, alternating with the legs on the other side. "A fine easy amble." B. Jonson. 2. A movement like the amble of a horse.

---