whisk

n. துடைப்பக் குச்சி, துடைக்குந் தூரிகை, மத்து, முட்டை பால் கலக்குங் கருவி, வாலாட்டம், வால்குஞ்ச அடிப்பு, (வினை.) தூசகற்று, தூசுதட்டு, துடை, முட்டை முதலியவற்றை அடித்துக் கலக்கு, விரைந்து பார்வையினின்று அகன்று செல், வேகமாக ஆட்டு, சட்டெனத் தெறித்து வீசு, வாலாட்டு, துடிதுடித்து வேகமாக ஆடு, விரைவாக அசை.

---

Whisk, n. Etym: [See Whist, n.] Defn: A game at cards; whist. [Obs.] Taylor (1630). Whisk, n. Etym: [Probably for wisk, and of Scand. origin; cf. Icel. visk a wisp; akin to Dan. visk, Sw. viska, D. wisch, OHG. wisc, G. wisch. See Wisp.] 1. The act of whisking; a rapid, sweeping motion, as of something light; a sudden motion or quick puff. This first sad whisk Takes off thy dukedom; thou art but an earl. J. Fletcher. 2. A small bunch of grass, straw, twigs, hair, or the like, used for a brush; hence, a brush or small besom, as of broom corn. 3. A small culinary instrument made of wire, or the like, for whisking or beating eggs, cream, etc. Boyle. 4. A kind of cape, forming part of a woman's dress. My wife in her new lace whisk. Pepys. 5. An impertinent fellow. [Prov. Eng.] Halliwell. 6. A plane used by coopers for evening chines. Whisk, v. t. [imp. & p. p. Whisked; p. pr. & vb. n. Whisking.] Etym: [Cf. Dan. viske, Sw. viska, G. wischen, D. wisschen. See Whisk, n.] 1. To sweep, brush, or agitate, with a light, rapid motion; as, to whisk dust from a table; to whisk the white of eggs into a froth. 2. To move with a quick, sweeping motion. He that walks in gray, whisking his riding rod. J. Fletcher. I beg she would not impale worms, nor whisk carp out of one element into another. Walpole. Whisk, v. i. Defn: To move nimbly at with velocity; to make a sudden agile movement.

---