wheeze
n. ஊகமூச்சு, உஸ் என்ற ஒலிப்புடன்கூடிய பெருமூச்சு, நடிகர் நடிப்பிடை நொடிக்கதை, நடிப்பிடை வம்பளப்பு, (வினை.) குறுமூச்செறி, ஏலாமுயற்சியுடன் மூச்சுவிடு.
Wheeze, v. i. [imp. & p. p. Wheezed; p. pr. & vb. n. Wheezing.] Etym: [OE. whesen, AS. hwsan (cf. Icel. hvæsa to hiss, Sw. hväsa, Dan. hvæse); akin to AS. hwsta a cough, D. hoest, G. husten, OHG. huosto, Icel. h, Lith. kosti to cough, Skr. k. sq. root43. Cf. Husky hoarse.] Defn: To breathe hard, and with an audible piping or whistling sound, as persons affected with asthma. "Wheezing lungs." Shak. Wheeze, n. 1. A piping or whistling sound caused by difficult respiration. 2. (Phon.) Defn: An ordinary whisper exaggerated so as to produce the hoarse sound known as the "stage whisper." It is a forcible whisper with some admixture of tone.