wafer
n. மென்தகட்டப்பம், இறைவழிபாட்டில் வழங்கப்படும் மெல்லப்பச் சில்லு, அலுவலகப் பசை வார்க்கட்டு வில்லை, சிவப்பு நாடா, அலுவலகப் பத்திரங்களின் மீது ஒட்டப்படும் சிவப்பு முத்திரைத்தாள், (வினை.) சிவப்பு முத்திரைத் தாள் ஒட்டு, சிவப்பு நாடா இடு.
Wa"fer, n. Etym: [OE. wafre, OF. waufre, qaufre, F. qaufre; of Teutonic origin; cf. LG. & D. wafel, G. waffel, Dan. vaffel, Sw. våffla; all akin to G. wabe a honeycomb, OHG. waba, being named from the resemblance to a honeycomb. G. wabe is probably akin to E. weave. See Weave, and cf. Waffle, Gauffer.] 1. (Cookery) Defn: A thin cake made of flour and other ingredients. Wafers piping hot out of the gleed. Chaucer. The curious work in pastry, the fine cakes, wafers, and marchpanes. Holland. A woman's oaths are wafers -- break with making B. Jonson. 2. (Eccl.) Defn: A thin cake or piece of bread (commonly unleavened, circular, and stamped with a crucifix or with the sacred monogram) used in the Eucharist, as in the Roman Catholic Church. 3. An adhesive disk of dried paste, made of flour, gelatin, isinglass, or the like, and coloring matter, -- used in sealing letters and other documents. Wafer cake, a sweet, thin cake. Shak. -- Wafer irons, or Wafer tongs (Cookery), a pincher-shaped contrivance, having flat plates, or blades, between which wafers are baked. -- Wafer woman, a woman who sold wafer cakes; also, one employed in amorous intrigues. Beau. & Fl. Wa"fer, v. t. [imp. & p. p. Wafered; p. pr. & vb. n. Wafering.] Defn: To seal or close with a wafer.