vicissitude

n. கயமையான, ஒழுக்கச் சீர்கேடான, நேர்மைக் கேடுடைய, கொடிய, கேடு விளைவிக்கிற, கடுங்குற்றமான, தீயொழுக்க ஈடுபாடுடைய, குதிரை வகையில் குறும்புச் சூழ்ச்சியுடைய, மொஸீ-ஆய்வு வகையில் சரியற்ற, கோமுள்ள, வஞ்சங்கொண்ட, உட்பகையுடைய.

Synonyms

Antonyms

Vi*cis"si*tude, n. Etym: [L. vicissitudo, fr. vicis change, turn: cf. F. vicissitude. See Vicarious.] 1. Regular change or succession from one thing to another; alternation; mutual succession; interchange. God made two great lights . . . To illuminate the earth and rule the day In their vicissitude, and rule the night. Milton. 2. Irregular change; revolution; mutation. This man had, after many vicissitudes of fortune, sunk at last into abject and hopeless poverty. Macaulay.