viaticum
n. அரசாங்க அலுவலர் பயணப்படி, இறுதிக் காலத் தெய்வ நற்கருணை வினை முறை, இயங்கு திருநிலைப் பீடம்.
Vi*at"i*cum, n. Etym: [L., from viaticus, a. See Viatic.] 1. (Rom. Antiq.) Defn: An allowance for traveling expenses made to those who were sent into the provinces to exercise any office or perform any service. 2. Provisions for a journey. Davies (Wit's Pilgr.). 3. (R. C. Ch.) Defn: The communion, or eucharist, when given to persons in danger of death.