verification
n. ஒப்புக்கொடுப்பு, மெய்ம்மை அறுதியீடு, வாய்மை வலியுறவு செய், வாய்மை தேர்ந்துகாண், மெய்ந்நிலை தேர்வாய்வு செய், சரிபார், ஒத்துப்பார், மனு வகையில் ஆணைப்பத்திரம் உடனிணைவி.
Ver`i*fi*ca"tion, n. Etym: [Cf. F. vérification.] 1. The act of verifying, or the state of being verified; confirmation; authentication. 2. (Law) (a) Confirmation by evidence. (b) A formal phrase used in concluding a plea. Verification of an equation (Math.), the operation of testing the equation of a problem, to see whether it expresses truly the conditions of the problem. Davies & Peck. (Math. Dict.)