veridical
a. வாய்மைத் திறமுள்ள, மெய்யேயுணர்கிற, மெய்யுடனொத்த, (உள.) கனாத்தோற்ற முதலியவற்றின் வகையில் மெய்ம்மைக்கு ஒத்து வருகிற.
Ve*rid"ic*al, a. Etym: [L. veridicus; verus true + dicere to say, tell.] Defn: Truth-telling; truthful; veracious. [R.] Carlyle.