vassal
n. குடியாள், அரசர் முதலிய மேலாஷீடமிருந்து நிலமானிய முறை உரிமை பெறுபவர், பெருநிலக் கிழாரிடமிருந்து நிலமானிய உரிமை பெற்றவர், பண்ணையாள், குத்தகைக்காரர், அடிமை, சார்ந்து பிழைப்பவர்.
Vas"sal, n. Etym: [F., fr. LL. vassallus, vassus; of Celtic origin; cf. W. & Corn. gwas a youth, page, servant, Arm. gwaz a man, a male. Cf. Valet, Varlet, Vavasor.] 1. (Feud. Law) Defn: The grantee of a fief, feud, or fee; one who holds land of superior, and who vows fidelity and homage to him; a feudatory; a feudal tenant. Burrill. 2. A subject; a dependent; a servant; a slave. "The vassals of his anger." Milton. Rear vassal, the vassal of a vassal; an arriere vassal. Vas"sal, a. Defn: Resembling a vassal; slavish; servile. The sun and every vassal star. Keble. Vas"sal, v. t. Defn: To treat as a vassal; to subject to control; to enslave. [Obs.] Beau. & Fl.