usher

n. வாயிலோர், வாயில் காப்பதுடன் வருபவரை இட்டுச் சென்று இருக்கைகாட்டும் பணியாளர், கட்டியர், முன் சென்று கட்டியங் கூறுபவர், (பே-வ) கீழ்நிலை ஆசிரியர், துணைமையாசிரியர், (வினை.) வாயிலோராகச் செயலாற்று, வரவேற்று இட்டுச்சென்று இருக்கை காட்டு, கட்டியராகச் செல், முன்செல், முன்சென்று வருகை தெரிவி, முன்வந்து தெரிவி, முன்னறிவி, இட்டுச்செல்.

Synonyms

Antonyms

Ush"er, n. Etym: [OE. ussher, uschere, OF. ussier, uisser, oissier, hussier, huissier, fr. L. ostiarius a doorkeeper, fr. ostium a door, entrance, fr. os mouth. See Oral, and cf. Ostiary.] 1. An officer or servant who has the care of the door of a court, hall, chamber, or the like; hence, an officer whose business it is to introduce strangers, or to walk before a person of rank. Also, one who escorts persons to seats in a church, theater, etc. "The ushers and the squires." Chaucer. These are the ushers of Marcius. Shak. Note: There are various officers of this kind attached to the royal household in England, including the gentleman usher of the black rod, who attends in the House of Peers during the sessions of Parliament, and twelve or more gentlemen ushers. See Black rod. 2. An under teacher, or assistant master, in a school. Ush"er, v. t. [imp. & p. p. Ushered; p. pr. & vb. n. Ushering.] Defn: To introduce or escort, as an usher, forerunner, or harbinger; to forerun; -- sometimes followed by in or forth; as, to usher in a stranger; to usher forth the guests; to usher a visitor into the room. The stars that usher evening rose. Milton. The Examiner was ushered into the world by a letter, setting forth the great genius of the author. Addison.