unipersonal

a. இறை உருவக்கோட்பாடு வகையில் ஓர் உருவாகவேயுள்ள, (இலக்.) வினைச்சொல் வகையில் மூவிடங்களில் ஒன்றில் மட்டுமே கையாளப்படுகிற.

---

U"ni*per"son*al, a. Etym: [Uni- + personal.] 1. Existing as one, and only one, person; as, a unipersonal God. 2. (Gram.) Defn: Used in only one person, especially only in the third person, as some verbs; impersonal.

---