typical
a. உரு மாதிரியான, வகை மாதிரியான, மாதிரி எடுத்துக்காட்டான, வகை இனம் ஆகியவற்றின் செய்தி புற மாதிரிகளுடன் ஒத்த, குறியடையாளமான, வகை மாதிரிக்குரிய, வகை மாதிரிக்குப் பொருத்தமான, குறிப்பிடத்தக்க.
Typ"ic*al, a. Etym: [L. typicus, Gr. typique. See Type.] 1. Of the nature of a type; representing something by a form, model, or resemblance; emblematic; prefigurative. The Levitical priesthood was only typical of the Christian. Atterbury. 2. (Nat. Hist.) Defn: Combining or exhibiting the essential characteristics of a group; as, a typical genus. -- Typ"ic*al*ly, adv. -- Typ"ic*al*ness, n.