twinkle

n. கண் இமைப்பு, கண் சிமிட்டுகை, விண்மீன் மினுமினுக்கம், கண் மின்னொளிர்வு, கண்ணில் பளிச்சிடு ஔத, நடனத்தில் கால்களின் குறு விரைவியக்கம், நடுக்கம், விரைவசைவு, நடுங்கொளி, தொலைச் சிற்றொளி, (வினை) விண்மீன்கள் வகையில் மின்னி மினுங்கு, விளக்கு வகையில் விட்டுவிட்டு ஔத செய், விரைந்து பளிச்சிடு, மின்னிஔதர், கண்ணிமைகள் வகையில் படபடவென அடித்துக்கொள், நடனமாடுங் கால்கள் வகையில் விரைந்தியங்கு, கண் சிமிட்டு, கண் வகையில் இமை, இமை யசை,. ஆள் வகையில் சாடை தோன்றக் கண் சிம்ட்டு, கண் வகையில் உணர்ச்சியால் பளிச்சிடு, விரைந்து மினுங்கி ஔத காலு.

---

Twin"kle, v. i. [imp. & p. p. Twinkled; p. pr. & vb. n. Twinkling.] Etym: [OE. twinklen, AS. twinclian; akin to OE. twinken to blink, wink, G. zwinken, zwinkern, and perhaps to E. twitch.] 1. To open and shut the eye rapidly; to blink; to wink. The owl fell a moping and twinkling. L' Estrange. 2. To shine with an intermitted or a broken, quavering light; to flash at intervals; to sparkle; to scintillate. These stars not twinkle when viewed through telescopes that have large apertures. Sir I. Newton. The western sky twinkled with stars. Sir W. Scott. Twin"kle, n. 1. A closing or opening, or a quick motion, of the eye; a wink or sparkle of the eye. Suddenly, with twinkle of her eye, The damsel broke his misintended dart. Spenser. 2. A brief flash or gleam, esp. when rapidly repeated. 3. The time of a wink; a twinkling. Dryden.

---