tutor

n. தனிமுறைப்பயிற்சி ஆசான், கல்வி மேற்பார்வையாளர், தனிக்குரவர், தனிமுறைக்கல்விப் பொறுப்பு வகிப்பவர், பல்கலைக்கழகப் பட்டம் பெறா மாணவர்களின் பயிற்சித் துணைவர், பல்கலைக்கழகப் பட்டம் பெறா மாணவர்களின் பயிற்சித் துணைவர், பல்கலைக் கழக ஆட்சி உறுப்பினர், (வினை) தனிமுறையில் பாடஞ் சொல்லிக்கொடு, அறிவுறுத்து, ஏவு, கட்டுப்படுத்தி ஆட்சி செய், உணர்ச்சிகளை அடக்கிக் கொள், தனிமுறை ஆசிரியராக வாழ்க்கை நடத்து.

Synonyms

Antonyms

Tu"tor, n. Etym: [OE. tutour, L. tutor, fr. tueri to watch, defend: cf. F. tuteur. Cf. Tuition.] Defn: One who guards, protects, watches over, or has the care of, some person or thing. Specifically: -- (a) A treasurer; a keeper. "Tutour of your treasure." Piers Plowman. (b) (Civ. Law) One who has the charge of a child or pupil and his estate; a guardian. (c) A private or public teacher. (d) (Eng. Universities) An officer or member of some hall, who instructs students, and is responsible for their discipline. (e) (Am. Colleges) An instructor of a lower rank than a professor. Tu"tor, v. t. [imp. & p. p. Tutored; p. pr. & vb. n. Tutoring.] 1. To have the guardianship or care of; to teach; to instruct. Their sons are well tutored by you. Shak. 2. To play the tutor toward; to treat with authority or severity. Addison.