tumultuary
a. கட்டுப்பாடற்ற, அமளிகுமளிப்பட்ட, ஒழுங்கு குலைவான, கந்தறுகோலமான, அங்குமிங்குமாக, அள்ளித் தௌதத்தாற்போன்ற, உணர்ச்சி வயப்பட்ட, குழப்பக் கூக்குரலார்ந்த.
Tu*mul"tu*a*ry, a. Etym: [L. tumultuarius: cf. F. tumultuaire.] 1. Attended by, or producing, a tumult; disorderly; promiscuous; confused; tumultuous. "A tumultuary conflict." Eikon Basilike. A tumultuary attack of the Celtic peasantry. Macaulay. Sudden flight or tumultuary skirmish. De Quincey. 2. Restless; agitated; unquiet. Men who live without religion live always in a tumultuary and restless state. Atterbury.