tumble

n. தரக்கி வீழ்வு, தடுமாற்றம்,. குட்டிக்கரணம, கலைமறிவு வீழ்வு, கழைத்கூத்து, வேடிக்கை, குழப்பநிலை, தலைகாலறியாத் தடுமாற்ற நிலை, குளறுபடி, (வினை) திடுமென விழு, உருண்டு விழு,. மறிந்து விழு,. குப்புற விழு,. உருளு, சுழன்று செல், தட்டுத்தடுமாறிச் செல், உருண்டு புரண்டு செல், விழுந்தெழுந்து, செல், தலைக்குப்புற விழு, தலைகீழாக்கு, இழுத்துத்தள்ளு, கீழே தள்ளு, சீர்குலை, குட்டிக் கரணமிடு, கழைக்கூத்தாட்டம் ஆடு, பறவை-முயல் முதலியவற்றைச் சுட்டுத்தள்ளு, வார்ப்புருக் குழிசியிலிட்டு மெருகு கொடு, மரக்கட்டைகள் வகையில் ஆதாரங் கடந்து மறிந்து விழு, (இழி) படுக்கச் செல், (கப்) பக்கச் சிறை வகையில் உட்சாய்வாயிரு.

Synonyms

Tum"ble, v. i. [imp. & p. p. Tumbled; p. pr. & vb. n. Tumbling.] Etym: [OE. tumblen, AS. tumbian to turn heels over head, to dance violently; akin to D. tuimelen to fall, Sw. tumla, Dan. tumle, Icel. tumba; and cf. G. taumeln to reel, to stagger.] 1. To roll over, or to and fro; to throw one's self about; as, a person on pain tumbles and tosses. 2. To roll down; to fall suddenly and violently; to be precipitated; as, to tumble from a scaffold. He who tumbles from a tower surely has a greater blow than he who slides from a molehill. South. 3. To play tricks by various movements and contortions of the body; to perform the feats of an acrobat. Rowe. To tumble home (Naut.), to incline inward, as the sides of a vessel, above the bends or extreme breadth; -- used esp. in the phrase tumbling home. Cf. Wall-sided. Tum"ble, v. t. 1. To turn over; to turn or throw about, as for examination or search; to roll or move in a rough, coarse, or unceremonious manner; to throw down or headlong; to precipitate; -- sometimes with over, about, etc.; as, to tumble books or papers. 2. To disturb; to rumple; as, to tumble a bed. Tum"ble, n. Defn: Act of tumbling, or rolling over; a fall.