troubadour
n. யாழ்ப்பாணர், பிரெஞ்சுநாட்டுப் பிரவென்சு பகுதியிலிருந்து தொடடிங்கி மேலே ஐரோப்பா வெங்கும் பதினோராம் நுற்றாண்டில் பரவி இயங்கிய நாடோ டி இசைப் பாடகர்.
Trou"ba*dour`, n. Etym: [F. troubadour, fr. Pr. trobador, (assumed) LL. tropator a singer, tropare to sing, fr. tropus a kind of singing, a melody, song, L. tropus a trope, a song, Gr. Trope, and cf. Trouv.] Defn: One of a school of poets who flourished from the eleventh to the thirteenth century, principally in Provence, in the south of France, and also in the north of Italy. They invented, and especially cultivated, a kind of lyrical poetry characterized by intricacy of meter and rhyme, and usually of a romantic, amatory strain.