triglyph
n. மூவரிப்பட்டை, பழங் கிரேக்க சிற்ப முறையில் தூண் தலைப்புப் பீட முகப்படியின் நிமிர்நிலை மூவரிப்பள்ளக் கூறு.
Tri"glyph, n. Etym: [L. triglyphus, Gr. Tri-) + triglyphe.] (Arch.) Defn: An ornament in the frieze of the Doric order, repeated at equal intervals. Each triglyph consists of a rectangular tablet, slightly projecting, and divided nearly to the top by two parallel and perpendicular gutters, or channels, called glyphs, into three parts, or spaces, called femora. A half channel, or glyph, is also cut upon each of the perpendicular edges of the tablet. See Illust. of Entablature.