trachea
n. (உள்,வில) குரல்வளை, (பூச்) உயிர்ப்புக் குழாய், பூச்சிவகைகளில் புற இணைப்புக்ட காற்றுக் குழாய்களுள் ஒன்று, (தாவ) நீர் வளி செல் நுண் புழைக்கால்.
Tra"che*a, n.; pl. Tracheæ. Etym: [NL.,from L. trachia, Gr. trachei^a (sc. trachée.] 1. (Anat.) Defn: The windpipe. See Illust. of Lung. 2. (Zoöl.) Defn: One of the respiratory tubes of insects and arachnids. 3. (Bot.) Defn: One of the large cells in woody tissue which have spiral, annular, or other markings, and are connected longitudinally so as to form continuous ducts.