toe
n. கால்விரல், கால்புதைமிதி விரற்பகுதி, காலுற விரற்பகதி, குளம்பு, குழிப்பந்தாட்டக் கட்டையின் வளைமுனை, (இயந்) அடிப்பகுதிமுனை, இயந்திரக் கைப்பிடியடி முனை, (வினை) புதைமிதி வகையில் முற்பகுதி அமை, காலுறை வகையில் முற்பகுதி செப்பம் செய், பந்தயத்தில் புறப்படுமுன் எல்லைக் கோட்டினை விரலால் தொடு,. குழிப்பந்தாட்டத்தில் மட்டையின் வளைமுனையருகிலே பந்தடி, (இழி) பள்ளி வழக்கில் உதை, கால் விரலுன்றி நில, இலாடத்தில் முனைச்சாய்வாக ஆணி அறை, கால்விரலியக்கிச் செயலாற்று, கால்விரலை மேலே ஊன்று.
Toe, n. Etym: [OE. too, taa, AS. ta; akin to D. teen, G. zehe, OHG. zeha, Icel. ta, Sw. tå, Dan. taa; of uncertain origin. *60.] 1. (Anat.) Defn: One of the terminal members, or digits, of the foot of a man or an animal. "Each one, tripping on his toe." Shak. 2. (Zoöl.) Defn: The fore part of the hoof or foot of an animal. 3. Anything, or any part, corresponding to the toe of the foot; as, the toe of a boot; the toe of a skate. 4. (Mach.) (a) The journal, or pivot, at the lower end of a revolving shaft or spindle, which rests in a step. (b) A lateral projection at one end, or between the ends, of a piece, as a rod or bolt, by means of which it is moved. (c) A projection from the periphery of a revolving piece, acting as a cam to lift another piece. Toe biter (Zoöl.), a tadpole; a polliwig. -- Toe drop (Med.), a morbid condition of the foot in which the toe is depressed and the heel elevated, as in talipes equinus. See Talipes. Toe, v. t. [imp. & p. p. Toed; p. pr. & vb. n. Toeing.] Defn: To touch or reach with the toes; to come fully up to; as, to toe the mark. Toe, v. i. Defn: To hold or carry the toes (in a certain way). To toe in, to stand or carry the feet in such a way that the toes of either foot incline toward the other. -- To toe out, to have the toes of each foot, in standing or walking, incline from the other foot. toe in, to align the front wheels so that they point slightly toward each other.