tiptop
n. மிகு நயம், உஸ்ர் நேர்த்திநிலை, (பெயரடை) உயர்நடை நயமுடைய, (வினையடை) உஸ்ர் நாகரிகப்பாணியில்.
Tip"top`, n. Etym: [Tip end + top.] Defn: The highest or utmost degree; the best of anything. [Colloq.] Tip"top`, a. Defn: Very excellent; most excellent; perfect. [Colloq.] "Four tiptop voices." Gray. "Sung in a tiptop manner." Goldsmith.