tetrachord

n. பண்டை மரபின் இசைமானம், இருசுரமும் அரைச்சுரமும் கொண்ட பழைய அரைக்கேள்வித்தாள், இசை முறை, நாற்சுரத் தொகுதி, நான்று நரமபுடைய இசைக் கருவி.

---

Tet"ra*chord, n. Etym: [L. tetrachordon, Gr. Tetra-) + tétrachorde.] (Anc. Mus.) Defn: A scale series of four sounds, of which the extremes, or first and last, constituted a fourth. These extremes were immutable; the two middle sounds were changeable.

---