terrace

n. ஒட்டு, படிவரிசை, அடுக்குத்தளக் கட்டுமானம், தட்டட்டி, மட்டுப்பாமாடி, முகப்பு மேடை, மேல்தளம், காட்சியரங்க மேடையிருக்கை, சாய்வாரத்தின் மீதமைந்த மாடவரிசை, மாடமனை வரிசை, புடைதிறப்பான படியடுக்கு மேடை, படியடுக்குத் தளவரிசை, படியடுக்குத் தளமேடு, தட்டையான மேட்டுச்சி, சரிவிடையே தட்டையான தளம், (வினை) படியடுக்குத் தளமேடையமை, ஒட்டு, படியடுக்குத் தள மேடையமைத்து இணைவி, படியடுக்குத் தளமேடையாய் உருவாக்கு, மட்டுப் பாமாடி அமைவி, மட்டுப்பாமாடியாக்கு.

---

Ter"race, n. Etym: [F. terrasse (cf. Sp. terraza, It. terrazza), fr. L. terra the earth, probably for tersa, originally meaning, dry land, and akin to torrere to parch, E. torrid, and thirst. See Thirst, and cf. Fumitory, Inter, v., Patterre, Terrier, Trass, Tureen, Turmeric.] 1. A raised level space, shelf, or platform of earth, supported on one or more sides by a wall, a bank of tuft, or the like, whether designed for use or pleasure. 2. A balcony, especially a large and uncovered one. 3. A flat roof to a house; as, the buildings of the Oriental nations are covered with terraces. 4. A street, or a row of houses, on a bank or the side of a hill; hence, any street, or row of houses. 5. (Geol.) Defn: A level plain, usually with a steep front, bordering a river, a lake, or sometimes the sea. Note: Many rivers are bordered by a series of terraces at different levels, indicating the flood plains at successive periods in their history. Terrace epoch. (Geol.) See Drift epoch, under Drift, a. Ter"race, v. t. [imp. & p. p. Terraced; p. pr. & vb. n. Terracing.] Defn: To form into a terrace or terraces; to furnish with a terrace or terraces, as, to terrace a garden, or a building. Sir H. Wotton. Clermont's terraced height, and Esher's groves. Thomson.

---