temporality

n. காலச்சார்பு, காலச்சார்புநிலை, காலத்ததுவம், காலச்சார்புத் தன்மை, இம்மைச்சார்பு, இம்மைச்சார்பு நிலை, உலகியல் நலங்குறித்த பொருள், (சட்) தற்காலிகத் தன்மை.

---

Tem`po*ral"i*ty, n.; pl. Temporalities. Etym: [L. temporalitas, in LL., possessions of the church: cf. F. temporalité.] 1. The state or quality of being temporary; -- opposed to perpetuity. 2. The laity; temporality. [Obs.] Sir T. More. 3. That which pertains to temporal welfare; material interests; especially, the revenue of an ecclesiastic proceeding from lands, tenements, or lay fees, tithes, and the like; -- chiefly used in the plural. Supreme head, . . . under God, of the spirituality and temporality of the same church. Fuller.

---