taboo
n. தடைக்கட்டு, சமூகக்கட்டு, தடைவிலக்கு, தள்ளிவைப்பு, தொடக்கூடாக் புனிதப்பொருள், தொடாப்புனிதர், (பெயரடை) தடைக்கட்டான, ஒதுக்கிவைக்கப்பட்ட, தொடாப் புனிதமான, (வினை) விலக்கி வை. சமூகக் கட்டுச் செய், தடைக்கு உட்படுத்து.
Ta*boo", n. Defn: A total prohibition of intercourse with, use of, or approach to, a given person or thing under pain of death, -- an interdict of religious origin and authority, formerly common in the islands of Polynesia; interdiction. [Written also tabu.] Ta*boo", v. t. [imp. & p. p. Tabooed; p. pr. & vb. n. Tabooing.] Defn: To put under taboo; to forbid, or to forbid the use of; to interdict approach to, or use of; as, to taboo the ground set apart as a sanctuary for criminals. [Written also tabu.]