swagger

n. வீம்புநடை, வீறாப்புப்பேச்சு, தருக்கு நடத்தை, ஆணவப்போக்கு, வெற்று வீறாப்புரை, சுறுசுறுப்பு, (பெ.) பகட்டணியான, (வினை.) செம்மாந்து செருக்கி நட, வீறாப்பாக நடந்துகொள், வெற்றாரவாரப்பகட்டுப் பேசு, வெற்று வீறாப்பு அள, தற்பெருமையான புளுகுகள் பேசு.

---

Swag"ger, v. i. [imp. & p. p. Swaggered; p. pr. & vb. n. Swaggering.] Etym: [Freq. of swag.] 1. To walk with a swaying motion; hence, to walk and act in a pompous, consequential manner. A man who swaggers about London clubs. Beaconsfield. 2. To boast or brag noisily; to be ostentatiously proud or vainglorious; to bluster; to bully. What a pleasant it is . . . to swagger at the bar! Arbuthnot. To be great is not . . . to swagger at our footmen. Colier. Swag"ger, v. t. Defn: To bully. [R.] Swift. Swag"ger, n. Defn: The act or manner of a swaggerer. He gave a half swagger, half leer, as he stepped forth to receive us. W. Irving.

---