superstitious
a. குருட்டு நம்பிக்கை வாய்ந்த, போலிப்பற்றுடைய, விளங்காதவற்றைப் பற்றிய ஆதாரமற்ற அச்சங்கொண்டுள்ள, தெய்விக அருநிகழ்வு நம்பிக்கையுடைய, இயற்கை கடந்த ஆற்றல் நம்பிக்கைகொண்ட, இற்கை கடந்த ஆற்றல் நம்பிக்கை சார்ந்த.
Su`per*sti"tious, a. Etym: [F. superstitieux, L. superstitiosus.] 1. Of or pertaining to superstition; proceeding from, or manifesting, superstition; as, superstitious rites; superstitious observances. 2. Evincing superstition; overscrupulous and rigid in religious observances; addicted to superstition; full of idle fancies and scruples in regard to religion. Ye men of Athens, I perceive that in all things ye are too superstitious. Acts xvii. 22. 3. Overexact; scrupulous beyond need. Superstitious use (Law), the use of a gift or bequest, as of land, etc., for the maintenance of the rites of a religion not tolerated by the law. [Eng.] Mozley & W. -- Su`per*sti"tious*ly, adv. -- Su`per*sti"tious*ness, n.