stoic
சீனோ, (கி.மு.30க்ஷ்-261) என்ற பண்டைக் கிரேக்க அறிஞரின் மாணவர், கிரேக்க அறிஞர் சீனோவின் கோட்பாட்டாளர், இன்பதுன்ப நடுநிலைக்கோட்பாட்டாளர், கடுந் தன்னடக்க வாதி, நடுநிலை உள்ளத்துரவோர், (பெ.) சீனோவின் கோட்பாட்டுக் குழுவினுக்குரிய, சீனோவின் கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலையுணர்வுக்கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலை உணர்வுடைய கடுந் தன்னடக்கம் வாய்ந்த.சீனோ, (கி.மு.30க்ஷ்-261) என்ற பண்டைக் கிரேக்க அறிஞரின் மாணவர், கிரேக்க அறிஞர் சீனோவின் கோட்பாட்டாளர், இன்பதுன்ப நடுநிலைக்கோட்பாட்டாளர், கடுந் தன்னடக்க வாதி, நடுநிலை உள்ளத்துரவோர், (பெ.) சீனோவின் கோட்பாட்டுக் குழுவினுக்குரிய, சீனோவின் கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலையுணர்வுக்கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலை உணர்வுடைய கடுந் தன்னடக்கம் வாய்ந்த.சீனோ, (கி.மு.30க்ஷ்-261) என்ற பண்டைக் கிரேக்க அறிஞரின் மாணவர், கிரேக்க அறிஞர் சீனோவின் கோட்பாட்டாளர், இன்பதுன்ப நடுநிலைக்கோட்பாட்டாளர், கடுந் தன்னடக்க வாதி, நடுநிலை உள்ளத்துரவோர், (பெ.) சீனோவின் கோட்பாட்டுக் குழுவினுக்குரிய, சீனோவின் கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலையுணர்வுக்கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலை உணர்வுடைய கடுந் தன்னடக்கம் வாய்ந்த.சீனோ, (கி.மு.30க்ஷ்-261) என்ற பண்டைக் கிரேக்க அறிஞரின் மாணவர், கிரேக்க அறிஞர் சீனோவின் கோட்பாட்டாளர், இன்பதுன்ப நடுநிலைக்கோட்பாட்டாளர், கடுந் தன்னடக்க வாதி, நடுநிலை உள்ளத்துரவோர், (பெ.) சீனோவின் கோட்பாட்டுக் குழுவினுக்குரிய, சீனோவின் கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலையுணர்வுக்கோட்பாடு சார்ந்த, இன்பதுன்ப நடுநிலை உணர்வுடைய கடுந் தன்னடக்கம் வாய்ந்த.
Sto"ic, n. Etym: [L. stoicus, Gr. 1. A disciple of the philosopher Zeno; one of a Greek sect which held that men should be free from passion, unmoved by joy or grief, and should submit without complaint to unavoidable necessity, by which all things are governed. 2. Hence, a person not easily excited; an apathetic person; one who is apparently or professedly indifferent to pleasure or pain. A Stoic of the woods, a man without a tear. Campbell. School of Stoics. See The Porch, under Porch. Sto"ic, Sto"ic*al, a. Etym: [L. stoicus, Gr. stoïque. See Stoic, n.] 1. Of or pertaining to the Stoics; resembling the Stoics or their doctrines. 2. Not affected by passion; manifesting indifference to pleasure or pain. -- Sto"ic*al*ly, adv. -- Sto"ic*al*ness, n. Sto"ic, n. Etym: [L. stoicus, Gr. 1. A disciple of the philosopher Zeno; one of a Greek sect which held that men should be free from passion, unmoved by joy or grief, and should submit without complaint to unavoidable necessity, by which all things are governed. 2. Hence, a person not easily excited; an apathetic person; one who is apparently or professedly indifferent to pleasure or pain. A Stoic of the woods, a man without a tear. Campbell. School of Stoics. See The Porch, under Porch. Sto"ic, Sto"ic*al, a. Etym: [L. stoicus, Gr. stoïque. See Stoic, n.] 1. Of or pertaining to the Stoics; resembling the Stoics or their doctrines. 2. Not affected by passion; manifesting indifference to pleasure or pain. -- Sto"ic*al*ly, adv. -- Sto"ic*al*ness, n.