stare

n. உறுத்த பார்வை, ஊன்றிய பார்வை, இமையா விழிப்பு, நீடித்த அகல விழிப்புநோக்கு, உருட்சி நோக்கு, மருட்சிப்பார்வை, வியப்பார்வ நோக்கு, திகைப்பு நோக்கு, மடமை நோக்கு, பற்றார்வ நோக்கு, ஏக்க நோக்கு, வேணவா நோக்கு, (வினை.) உறுத்து நோக்கு, ஊன்றிப் பார், விழித்து நெடு நேரம் நோக்கியிரு, பேந்தப்பேந்த விழி, திகைப்புடன் விழித்துநோக்கு, வியப்பார்வத்துடன் கூர்ந்து நோக்கு, பற்றார்வத்துடன் நோக்கு, முனைப்பாக முன்வந்தெய்து, திடுமெனவந்து திகைக்க வை, கண்கூடாகத் தெரியவர்,விழித்துநோக்கி அச்சுறுத்து, விழித்து நோக்கி அச்சுறுத்தி செயலாற்று, விழித்து நோக்கி எதிர்ப்புத் தெரிவி.

---

Stare, n. Etym: [AS. stær. See Starling.] (Zoöl.) Defn: The starling. [Obs.] Stare, v. i. [imp. & p. p. stared; p. pr. & vb. n. staring.] Etym: [AS. starian; akin to LG. & D. staren, OHG. staren, G. starren, Icel. stara; cf. Icel. stira, Dan. stirre, Sw. stirra, and G. starr stiff, rigid, fixed, Gr. stereo-), Skr. sthira firm, strong. *166. Cf. Sterile.] 1. To look with fixed eyes wide open, as through fear, wonder, surprise, impudence, etc.; to fasten an earnest and prolonged gaze on some object. For ever upon the ground I see thee stare. Chaucer. Look not big, nor stamp, nor stare, nor fret. Shak. 2. To be very conspicuous on account of size, prominence, color, or brilliancy; as, staring windows or colors. 3. To stand out; to project; to bristle. [Obs.] Makest my blood cold, and my hair to stare. Shak. Take off all the staring straws and jags in the hive. Mortimer. Syn. -- To gaze; to look earnestly. See Gaze. Stare, v. t. Defn: To look earnestly at; to gaze at. I will stare him out of his wits. Shak. To stare in the face, to be before the eyes, or to be undeniably evident. "The law . . . stares them in the face whilst they are breaking it." Locke. Stare, n. Defn: The act of staring; a fixed look with eyes wide open. "A dull and stupid stare." Churchill.

---