squire

n. மாவட்டத் தலைமை நிலக்கிழார், வீரத் திருத்தகையின் துணையாள், வீரத் திருநம்பி, வீரத்திருத்தகையாகும் அவாவுடன் வீரத்திருத்தத் துணைவானகச் செல்லும் துணைவன், வனிதையர் வழிகாட்டீ, (வினை.) வழித்துணை செல்.

---

Squire, n. Etym: [OF. esquierre, F. équerre. See Square, n.] Defn: A square; a measure; a rule. [Obs.] "With golden squire." Spenser. Squire, n. Etym: [Aphetic form of esquire.] 1. A shield-bearer or armor-bearer who attended a knight. 2. A title of dignity next in degree below knight, and above gentleman. See Esquire. [Eng.] "His privy knights and squires." Chaucer. 3. A male attendant on a great personage; also (Colloq.), a devoted attendant or follower of a lady; a beau. 4. A title of office and courtesy. See under Esquire. Squire, v. t. [imp. & p. p. squired; p. pr. & vb. n. squiring.] 1. To attend as a squire. Chaucer. 2. To attend as a beau, or gallant, for aid and protection; as, to squire a lady. [Colloq.] Goldsmith.

---