squint
n. ஒரக்கணிப்புக் கண், பக்கவாட்டுப் பார்வை, கள்ளப் பார்வை, மனச்சாய்வு, விருப்பச் சாய்வு, சார்வு நாட்டம், திருக்கோயிற் சுவரில் சாய்வுப் புழைவாய், (பே-வ) நொடிப்பார்வை, கணக்காட்சி, (பெ.) ஒருக்கணித்த பார்வையுடைய, (வினை.) சிறக்கணித்துப் பார்.
Squint, a. Etym: [Cf. D. schuinte a slope, schuin, schuinisch, sloping, oblique, schuins slopingly. Cf. Askant, Askance, Asquint.] 1. Looking obliquely. Specifically (Med.), not having the optic axes coincident; -- said of the eyes. See Squint, n., 2. 2. Fig.: Looking askance. "Squint suspicion." Milton. Squint, v. i. [imp. & p. p. Squinted; p. pr. & vb. n. Squinting.] 1. To see or look obliquely, asquint, or awry, or with a furtive glance. Some can squint when they will. Bacon. 2. (Med.) Defn: To have the axes of the eyes not coincident; -- to be cross- eyed. 3. To deviate from a true line; to run obliquely. Squint, v. t. 1. To turn to an oblique position; to direct obliquely; as, to squint an eye. 2. To cause to look with noncoincident optic axes. He . . . squints the eye, and makes the harelid. Shak. Squint, n. 1. The act or habit of squinting. 2. (Med.) Defn: A want of coincidence of the axes of the eyes; strabismus. 3. (Arch.) Defn: Same as Hagioscope.