soul

n. உயிர்நிலை, ஆன்மா, உயிர், பிராணி, ஆள், மனிதர், மாண்டவர் உயிர், ஆவி, மாண்டவர், வாழ்வுயிர், வாழ்பவர், உயிர்நலம், ஆன்மநலம், அருள்நிலை, இறையருளுக்குப் பாத்திரமாம் நிலை, தன்மான நிலை, ஒழுக்க அடிப்படை, பண்வுவகையில் புனைவார் திருவுரு, புனைவார் திருவுருவானவர், குறிக்கோள் உரு, குறிக்கோள் உருவினர், குறக்கோள் மாதிரி, தலைமைக்கூறு, தலைவர், இயக்குமுதல், இயக்குமுதல்வர், சத்து, உயிர்க்கூறு, உள்ளுறைகருப்பொருள், முக்கிய கூறு, மூலக்கூறு, கருமூலம், உள்ளுயிர், உள்ளுயிர்க்கூறு, உள்ளுயிர் போன்றவர், உள்ளுயிர்க்கூறு போன்றவர், ஊக்கம், உணர்வாற்றல், தெம்பு, அறிவாற்றல், இதயம், உணர்வாற்றலின் இருப்பிடம், மனம், அறிவாய்வின் இருப்பிடம், உள்ளம், அவா ஆர்வப்பிறப்பிடம், தன்னிலை, தான் எனும் தன்மைக்கூறு,தன்தனிநிலை, தன் தனிநிலைக்கூறு, முழுமைநிலைக்கூறு, நிலையானகூறு, அழியாக்கூறு, பெருந்தகைமைக் கூறு, உள்ளார்ந்த வாய்மைக் கூறு, வாத்தின் நுரையீரல், வில்யாழின் குரல் தண்டு.

Synonyms

Antonyms

Soul, a. Defn: Sole. [Obs.] Chaucer. Soul, a. Defn: Sole. [Obs.] Chaucer. Soul, v. i. Etym: [F. soûler to satiate. See Soil to feed.] Defn: To afford suitable sustenance. [Obs.] Warner. Soul, n. Etym: [OE. soule, saule, AS. sawel, sawl; akin to OFries. s, OS. s, D. ziel, G. seele, OHG. s, s, Icel. sala, Sw. själ, Dan. siæl, Goth. saiwala; of uncertain origin, perhaps akin to L. saeculum a lifetime, age (cf. Secular.)] 1. The spiritual, rational, and immortal part in man; that part of man which enables him to think, and which renders him a subject of moral government; -- sometimes, in distinction from the higher nature, or spirit, of man, the so-called animal soul, that is, the seat of life, the sensitive affections and phantasy, exclusive of the voluntary and rational powers; -- sometimes, in distinction from the mind, the moral and emotional part of man's nature, the seat of feeling, in distinction from intellect; -- sometimes, the intellect only; the understanding; the seat of knowledge, as distinguished from feeling. In a more general sense, "an animating, separable, surviving entity, the vehicle of individual personal existence." Tylor. The eyes of our souls only then begin to see, when our bodily eyes are closing. Law. 2. The seat of real life or vitality; the source of action; the animating or essential part. "The hidden soul of harmony." Milton. Thou sun, of this great world both eye and soul. Milton. 3. The leader; the inspirer; the moving spirit; the heart; as, the soul of an enterprise; an able gemeral is the soul of his army. He is the very soul of bounty! Shak. 4. Energy; courage; spirit; fervor; affection, or any other noble manifestation of the heart or moral nature; inherent power or goodness. That he wants algebra he must confess; But not a soul to give our arms success. Young. 5. A human being; a person; -- a familiar appellation, usually with a qualifying epithet; as, poor soul. As cold waters to a thirsty soul, so is good news from a far country. Prov. xxv. 25. God forbid so many simple souls Should perish by the aword! Shak. Now mistress Gilpin (careful soul). Cowper. 6. A pure or disembodied spirit. That to his only Son . . . every soul in heaven Shall bend the knee. Milton. Note: Soul is used in the formation of numerous compounds, most of which are of obvious signification; as, soul-betraying, soul- consuming, soul-destroying, soul-distracting, soul-enfeebling, soul- exalting, soul-felt, soul-harrowing, soul-piercing, soul-quickening, soul-reviving, soul-stirring, soul-subduing, soul-withering, etc. Syn. -- Spirit; life; courage; fire; ardor. Cure of souls. See Cure, n., 2. -- Soul bell, the passing bell. Bp. Hall. -- Soul foot. See Soul scot, below. [Obs.] -- Soul scot or Soul shot. Etym: [Soul + scot, or shot; cf. AS. sawelsceat.] (O. Eccl. Law) A funeral duty paid in former times for a requiem for the soul. Ayliffe. Soul, v. t. Defn: To indue with a soul; to furnish with a soul or mind. [Obs.] Chaucer.