sorrow
n. மனத்துயரம், கவலை, வருத்தம், கழிவிரக்கம், பின்வருந்துநிலை, துக்கம், இழப்பு வருத்தம், இன்னா நிகழ்ச்சி, இடும்பை, துயர்க்க கொண்டாட்டம், புலம்பல் அழுதரற்றல், (வினை.) துயருறு, வருந்து, இழப்புக்கிரங்கு, இழவு கொண்டாடு, எண்ணிப் புலம்பு.
Synonyms
Antonyms
Sor"row, n. Etym: [OE. sorwe, sorewe, sor, AS. sorg, sorh; akin to D. zorg care, anxiety, OS. sorga, OHG. sorga, soraga, suorga, G. sorge, Icel., Sw., & Dan. sorg, Goth. saúrga; of unknown origin.] Defn: The uneasiness or pain of mind which is produced by the loss of any good, real or supposed, or by diseappointment in the expectation of good; grief at having suffered or occasioned evil; regret; unhappiness; sadness. Milton. How great a sorrow suffereth now Arcite! Chaucer. The safe and general antidote against sorrow is employment. Rambler. Syn. -- Grief; unhappiness; regret; sadness; heaviness; mourning; affliction. See Affliction, and Grief. Sor"row, v. i. [imp. & p. p. Sorrowed; p. pr. & vb. n. Sorrowing.] Etym: [OE. sorowen, sorwen, sorhen, AS. sorgian; akin to Goth. saúrgan. See Sorrow, n.] Defn: To feel pain of mind in consequence of evil experienced, feared, or done; to grieve; to be sad; to be sorry. Sorrowing most of all . . . that they should see his face no more. Acts xx. 38. I desire no man to sorrow for me. Sir J. Hayward.