soot
n. புகையொட்டு, அட்டைக்கமரி, புகைத்கரித் தடம், புகைக்கரிக்கறை, புகைக்கரி எரு, (வினை.) கரிப்புகையால் மூடு.n. புகையொட்டு, அட்டைக்கமரி, புகைத்கரித் தடம், புகைக்கரிக்கறை, புகைக்கரி எரு, (வினை.) கரிப்புகையால் மூடு.
Soot ( or ; 277), n. Etym: [OE. sot, AS. s; akin to Icel. s, Sw. sot, Dan. sod, OD. soet, Lith. s; cf. Gael. suith, Ir. suth.] Defn: A black substance formed by combustion, or disengaged from fuel in the process of combustion, which rises in fine particles, and adheres to the sides of the chimney or pipe conveying the smoke; strictly, the fine powder, consisting chiefly of carbon, which colors smoke, and which is the result of imperfect combustion. See Smoke. Soot, v. t. [imp. & p. p. Sooted; p. pr. & vb. n. Sooting.] Defn: To cover or dress with soot; to smut with, or as with, soot; as, to soot land. Mortimer. Soot, Soot"e, a. Etym: [See Sweet.] Defn: Sweet. [Obs.] "The soote savour of the vine." Chaucer.