solvent

n. கரைமம், கரைக்கும் ஆற்றலுடைய நீர்மம், கரைப்பி, இணையும் பொருளைத் தன்வயப்படுத்தி இழைவிக்கும் ஆற்றலுடைய பொருள், கரைப்புத்திறப் பண்பு, நம்புக்கை பழக்க வழக்க மரபுகள் வகையில் படிப்படியாக மெல்லத் தன்வயமாக்கிவிடும் பண்பு, (பெ.) கரைதிறமுடைய, இணைதிறமுடைய, இணைந்து வயப்படுத்தும் ஆற்றலுடைய, சேர்ந்து முனைப்பழிக்கும் திறமுடைய, நம்பிக்கை பழக்க வழக்கமரபுகள் வகையில் இணைந்து படிப்படியாகத் தளர்த்தியகற்றும் பண்புடைய, செயலோடியான, கடன்தீர்வுத்திறமுடைய, கடன்திர்த்துத் தொழிலைத் தொடர்ந்து நடத்துந்திறலோடிருக்கிற.

---

Sol"vent, a. Etym: [L. solvens, p.pr. of solvere. See Solvable.] 1. Having the power of dissolving; dissolving; as, a solvent fluid. "the solvent body." Boyle. 2. Able or sufficient to pay all just debts; as, a solvent merchant; the estate is solvent. Sol"vent, n. (Chem.) Defn: A substance (usually liquid) suitable for, or employed in, solution, or in dissolving something; as, water is the appropriate solvent of most salts, alcohol of resins, ether of fats, and mercury or acids of metal, etc. 2. That which resolves; as, a solvent of mystery.

---