smug
n. ஆகுல நீர்மையர், ஆரவாரப் பேர்வழி, தளுக்கித்திரிபவர், புத்தகப்புழு, பல்கலைக்கழகக் கேளிக்கைகளில் கலந்துகொள்ளாதவர், தன் மேட்டிமைத்தனம், (பெ.) அற்பத் தன்னிறைவுடைய, தன்னிலே தான் மகிழ்ந்து திரிகிற, உயர்வுள்ளாத, ஆரவாரமான.
Smug, a. Etym: [Of. Scand. or Low German origin; cf. LG. smuck, G. schmuck, Dan. smuk, OSw. smuck, smöck, and E. smock, smuggle; cf. G. schmuck ornament. See Smock.] Defn: Studiously neat or nice, especially in dress; spruce; affectedly precise; smooth and prim. They be so smug and smooth. Robynson (More's Utopia). The smug and scanty draperies of his style. De Quincey. A young, smug, handsome holiness has no fellow. Beau & Fl. Smug, v. t. [imp. & p. p. Smugged; p. pr. & vb. n. Smugging.] Defn: To make smug, or spruce. [Obs.] Thus said, he smugged his beard, and stroked up fair. Dryton.