smell
n. மணம், நாற்றம், வீச்சம், முடைநாற்றம், முகர்வுணர்வு, தனிமுகர்வுச் செயல், வாடை, மண அலை, மணக்கூறு, தனி மணத்திறம், தனிச் சுவைமணம், தனிப்பண்புத்திறம், உரிய தற்பண்புக்கூறு, பண்பின் சாயல், (வினை.) மோந்துபார், நாற்றம் உணர், மணம்வீசு, கமழ்வுறு, நாறு, முடைவீசு, மணம் உட்கொள், நறுமணம் உள்ளிழு, முகர்ந்தறி, மணத்தால் உணர், வேட்டைநாய் வகையில் மோப்பங்காண், மோப்பத்தால் அறி, மோப்பத்தடம் உணர், மண அலையால் உளதாம் தன்மை அறி, உளதாதல் பற்றிய ஐயங்கொள், தேர்ந்து காண், முன்னுணர்ந்துகொள், தோந்துகண்டறி, தேர்ந்து மெய்ம்மைநாடு, மெய்ம்மை உய்த்துணர், மண அலை பரப்பு, மண அலை பரவப்பெறு, தனிமணம் கமழ்வுறு, தனிமணம் உடையதாயிரு, தனிவாடையுடையதாயிரு, தனிப்பண்புடையதாயிரு தனித்திறம் உடையதாயிரு, சாயலுடையதாயிரு, சார்புடையதாயிரு, நினைவூட்டுவதாயிரு, சார்புகுறித்த எண்ணம் தூண்டுவதாயிரு.
Smell, v. t. [imp. & p. p. Smelled, Smelt (; p. pr. & vb. n. Smelling.] Etym: [OE. smellen, smillen, smullen; cf. LG. smellen, smelen, smölen, schmelen, to smoke, to reek, D. smeulen to smolder, and E. smolder. Cf. Smell, n.] 1. To perceive by the olfactory nerves, or organs of smell; to have a sensation of, excited through the nasal organs when affected by the appropriate materials or qualities; to obtain the scent of; as, to smell a rose; to smell perfumes. 2. To detect or perceive, as if by the sense of smell; to scent out; -- often with out. "I smell a device." Shak. Can you smell him out by that Shak. 3. To give heed to. [Obs.] From that time forward I began to smellthe Word of God, and forsook the school doctors. Latimer. To smell a rat, to have a sense of something wrong, not clearly evident; to have reason for suspicion. [Colloq.] -- To smell out, to find out by sagacity. [Colloq.] Smell, v. i. 1. To affect the olfactory nerves; to have an odor or scent; -- often followed by of; as, to smell of smoke, or of musk. 2. To have a particular tincture or smack of any quality; to savor; as, a report smells of calumny. Praises in an enemy are superfluous, or smell of craft. Milton. 3. To exercise the sense of smell. Ex. xxx. 38. 4. To exercise sagacity. Shak. Smell, n. Etym: [OE. smel, smil, smul, smeol. See Smell, v. t.] (Physiol.) 1. The sense or faculty by which certain qualities of bodies are perceived through the instrumentally of the olfactory nerves. See Sense. 2. The quality of any thing or substance, or emanation therefrom, which affects the olfactory organs; odor; scent; fragrance; perfume; as, the smell of mint. Breathing the smell of field and grove. Milton. That which, above all others, yields the sweetest smell in the air, is the violent. Bacon. Syn. -- Scent; odor; perfume; fragrance.