slime
n. வண்டற்சகதி, படிசேறு, தொழி, குழைசெழி, சேறார்ந்த பொருள், களிம்புப் பசைமண், குழம்பு வடிவநிலக்கீல், சீதக்கட்டு, மீன்கசிவுக்களிம்பு, உடல்தசைப் பொருள், மாசு, அழுக்கு, ஒழுக்கங்கெட்ட நிலை, தன்மதிப்பற்ற அடிமைப்பண்பு, (வினை.) சேறு பூசு, களிம்பு தடவு, பாம்பு வகையில் இரைவிழுங்குமுன் ஈரப் பதமாக்கு, (இழி.) நெறிபுறக்கணித்து எப்பாடுபட்டாயினும் செயலை வெற்றிக்குக் கொண்டுசெல்.
Slime, n. Etym: [OE. slim, AS. slim; akin to D. slijm, G. schleim, MHG. slimen to make smooth, Icel. slim slime, Dan. sliim; cf. L. limare to file, polish, levis smooth, Gr. limus mud.] 1. Soft, moist earth or clay, having an adhesive quality; viscous mud. As it [Nilus] ebbs, the seedsman Upon the slime and ooze scatters his grain. Shak. 2. Any mucilaginous substance; any substance of a dirty nature, that is moist, soft, and adhesive. 3. (Script.) Defn: Bitumen. [Archaic] Slime had they for mortar. Gen. xi. 3. 4. pl. (Mining) Defn: Mud containing metallic ore, obtained in the preparatory dressing. Pryce. 5. (Physiol.) Defn: A mucuslike substance which exudes from the bodies of certain animals. Goldsmith. Slime eel. (Zoöl.) See 1st Hag, 4. -- Slime pit, a pit for the collection of slime or bitumen. Slime, v. t. [imp. & p. p. Slimed; p. pr. & vb. n. Sliming.] Defn: To smear with slime. Tennyson.