slant

n. கோட்டம், சாய்வு, சரிவு, சாய்வுநிலை, சரிநிமிர்வில்லா நிலை, மட்டச்சாய்வு, சமதளமில்லாநிலை, வசைக் குறிப்பு, இகழ்ச்சி, மறைமுகக்கண்டனம், சாய்வுச் சார்பு, நோக்கு, கருத்துச்சார்பு, (பெ.) (செய்.) சாய்வான, சரிவான, கோணமான, (வினை.) சரிவாகு, சரிவாக்கு, கோட்டமுறு, நேர்கோட்டிலிருந்து விலகிச்செல்.

---

Slant, v. i. [imp. & p. p. Slanted; p. pr. & vb. n. Slanting.] Etym: [OE. slenten to slope, slide; cf. Sw. slinta to slide.] Defn: To be turned or inclined from a right line or level; to lie obliquely; to slope. On the side of younder slanting hill. Dodsley. Slant, v. t. Defn: To turn from a direct line; to give an oblique or sloping direction to; as, to slant a line. Slant, n. 1. A slanting direction or plane; a slope; as, it lies on a slant. 2. An oblique reflection or gibe; a sarcastic remark. Slant or wind, a local variation of the wind from its general direction. Slant, a. Etym: [Cf. dial. Sw. slant. See Slant, v. i.] Defn: Inclined from a direct line, whether horizontal or perpendicular; sloping; oblique. "The slant lightning." Milton.

---