shudder
n. நடுக்கம், அதிர்வு, கிடுகிடுப்பு, திகிலாட்டம், வெறுப்பதிர்ச்சி, (வினை.) திடீர் நடுக்கமுறு, துணுக்குறு, திகிலுறு, வெறுப்பதிர்ச்சியுறு.
Shud"der, v. i. [imp. & p. p. Shuddered;p. pr. & vb. n. Shuddering.] Etym: [OE. shoderen, schuderen; akin to LG. schuddern, D. schudden to shake, OS. skuddian, G. schaudern to shudder, schütteln to shake, schütten to pour, to shed, OHG. scutten, scuten, to shake.] Defn: To tremble or shake with fear, horrer, or aversion; to shiver with cold; to quake. "With shuddering horror pale." Milton. The shuddering tennant of the frigid zone. Goldsmith. Shud"der, n. Defn: The act of shuddering, as with fear. Shak.