shame
n. வெட்கம், நாணக்கேடு, மானக்கேடு, குற்றவுணர்வால் ஏற்படும் புண்படுநிலை, இகழ், இழிக்கப்படும் நிலை, இழிவு, அலர்தூற்றலுக்கு ஆட்படும் நிலை, உட்குணர்வு, குறைபாட்டினால் ஏற்படும் மன உளைவு, தாழ்வுணர்ச்சி, தகவுக்கேடான நடத்தையால் ஏற்படும் அவலநிலை, மானவுணர்ச்சி, வெட்கந்தவிர்ப்பதற்கான முனைப்புடைமை, மானம், வெட்க உணர்வால் ஏற்படுந் தயக்கம், இகழச்சம், மானக்கேடான செய்தி வௌதப்பட்டுவிடுமே என்ற உளநடுக்கம், மானக்கேடு விளைவிப்பவர், மானக்கேடு விளைவிப்பது, மானக்கேடு விளைவிக்கும் நிலை, கூச்சம், அறைப்பு, உடலின் மறை உறுப்பு, (வினை.) வெட்கமுறுவி, நாணங்கொள், அவமானப்படுத்து, மானத்தைக்கெடு, மதிப்பஅழி, அவமதிப்பு, விளைவி, மானக்கேடாயமை, இகழ்வருவி, அலர்தூற்றலுக்காட்படுத்து, தலைகுனிவுண்டாக்கு, வௌகித் தலைகுனியச் செய், மேலேர் வகையில் நாணம்படி செயல் ஆற்று, மேம்படு, மான உணர்ச்சியைப் பயன்படுத்தி அச்சுறுத்திச் செயலாற்றுவி, அவமான அச்சுறுத்தலால் வலுக்கட்டாயமாக்கிச் செயல் தவிர்வி, வெட்கத்தின் காரணமாகச் செய்ய மறு.
Synonyms
#noun abashment, humiliation, modesty, shamefacedness, decency,decorum, reproach, dishonor, ignominy, contempt, degradation,discredit, dispraise abash, humiliate, fill_with_shame, disgrace, [see obscure]
Antonyms
#noun shamelessness, barefacedness, immodesty, impudence, indecency,indecorum, impropriety, honor, glory, exaltation, renown, credit
Shame, n. Etym: [OE. shame, schame, AS. scamu, sceamu; akin to OS. & OHG. scama, G. scham, Icel. skömm, shkamm, Sw. & Dan. skam, D. & G. schande, Goth. skanda shame, skaman sik to be ashamed; perhaps from a root skam meaning to cover, and akin to the root (kam) of G. hemd shirt, E. chemise. Cf. Sham.] 1. A painful sensation excited by a consciousness of guilt or impropriety, or of having done something which injures reputation, or of the exposure of that which nature or modesty prompts us to conceal. HIde, for shame, Romans, your grandsires' images, That blush at their degenerate progeny. Dryden. Have you no modesty, no maiden shame Shak. 2. Reproach incurred or suffered; dishonor; ignominy; derision; contempt. Ye have borne the shame of the heathen. Ezek. xxxvi. 6. Honor and shame from no condition rise. Pope. And every woe a tear can claim Except an erring sister's shame. Byron. 3. The cause or reason of shame; that which brings reproach, and degrades a person in the estimation of others; disgrace. O Cshame is this! Shak. Guides who are the shame of religion. Shak. 4. The parts which modesty requires to be covered; the private parts. Isa. xlvii. 3. For shame! you should be ashamed; shame on you! -- To put to shame, to cause to feel shame; to humiliate; to disgrace. "Let them be driven backward and put to shame that wish me evil." Ps. xl. 14. Shame, v. t. [imp. & p. p. Shamed; p. pr. & vb. n. Shaming.] 1. To make ashamed; to excite in (a person) a comsciousness of guilt or impropriety, or of conduct derogatory to reputation; to put to shame. Were there but one righteous in the world, he would . . . shame the world, and not the world him. South. 2. To cover with reproach or ignominy; to dishonor; to disgrace. And with foul cowardice his carcass shame. Spenser. 3. To mock at; to deride. [Obs. or R.] Ye have shamed the counsel of the poor. Ps. xiv. 6. Shame, v. i. Etym: [AS. scamian, sceamian. See Shame, n.] Defn: To be ashamed; to feel shame. [R.] I do shame To think of what a noble strain you are. Shak.