self-sufficing
a. தன்னிறைவான, தன்னியல்பிலேயே நிறைவுடைய, புறத்துணை வேண்டப்படாத, தன்முழுமை வாய்ந்த.
Self`-suf*fi"cing, a. Defn: Sufficing for one's self or for itself, without needing external aid; self-sufficient. -- Self`-suf*fi"cing*ness, n. J. C. Shairp.