seat
n. இருக்கை, ஆசனம், நாற்காலி, அரியணை, விசுப்பலகை, மணை, சேணம் குதிரை மேலிருக்கை, குதிரை-மிதி வண்டி முதலியவற்றின் மீது அமர்வு முறை, இருக்கை அமர்வு, இருக்கை அடிப்பகுதி, இயந்திர ஆதாரப்பகுதி, பிட்டப்பகுதி, காற்சட்டைப் பிட்டப் பாகம், இருக்குமிடம், அமைப்பிடம், பண்பு வகையில் ஆதாரம், மூல இடம், நாட்டுப்புற மாளிகை, நாட்டுப்புறத் தோட்ட மாளிகை, இருக்கை உரிமை, மன்ற அமர்வுரிமை, உறுப்பினர் நிலை, மன்ற உறுப்பினர் பதவி, (வினை.) அமர்வி, இருத்து, அமர்வுகொள், இருக்கைகள் பொருத்து, குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையான இருக்கைகளை இணைத்து வை, குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையுடைய இருக்கைகளை உடையதாயிரு, நாற்காலியின் அடிப்பகுதியைச் சீர்செய், காற்சட்டையின் பிட்டப் பாகத்தைச் சரி செய், நிலைகொள்ளுவி, குறிப்பிட்ட இடத்திற் பொருத்து.
Seat, n. Etym: [OE. sete, Icel. sæti; akin to Sw. säte, Dan. sæde, MHG. saze, AS. set, setl, and E. sit. sq. root154. See Sit, and cf. Settle, n.] 1. The place or thing upon which one sits; hence; anything made to be sat in or upon, as a chair, bench, stool, saddle, or the like. And Jesus . . . overthrew the tables of the money changers, and the seats of them that sold doves. Matt. xxi. 12. 2. The place occupied by anything, or where any person or thing is situated, resides, or abides; a site; an abode, a station; a post; a situation. Where thou dwellest, even where Satan's seat is. Rev. ii. 13. He that builds a fair house upon an ill seat committeth himself to prison. Bacon. A seat of plenty, content, and tranquillity. Macaulay. 3. That part of a thing on which a person sits; as, the seat of a chair or saddle; the seat of a pair of pantaloons. 4. A sitting; a right to sit; regular or appropriate place of sitting; as, a seat in a church; a seat for the season in the opera house. 5. Posture, or way of sitting, on horseback. She had so good a seat and hand she might be trusted with any mount. G. Eliot. 6. (Mach.) Defn: A part or surface on which another part or surface rests; as, a valve seat. Seat worm (Zoöl.), the pinworm. Seat, v. t. [imp. & p. p. Seated; p. pr. & vb. n. Seating.] 1. To place on a seat; to cause to sit down; as, to seat one's self. The guests were no sooner seated but they entered into a warm debate. Arbuthnot. 2. To cause to occupy a post, site, situation, or the like; to station; to establish; to fix; to settle. Thus high . . . is King Richard seated. Shak. They had seated themselves in New Guiana. Sir W. Raleigh. 3. To assign a seat to, or the seats of; to give a sitting to; as, to seat a church, or persons in a church. 4. To fix; to set firm. From their foundations, loosening to and fro, They plucked the seated hills. Milton. 5. To settle; to plant with inhabitants; as to seat a country. [Obs.] W. Stith. 6. To put a seat or bottom in; as, to seat a chair. Seat, v. i. Defn: To rest; to lie down. [Obs.] Spenser.