schismatic

n. திருச்சபை உள்வேறுபாட்டுக் கொள்கையைஉடையவர், திருச்சபை உட்பிரிவினைக்குழுவின் வேறுபாட்டினை ஆதரிப்பவர், திருச்சபை உட்பிரிவினைக்குழு உறுப்பினர், திருச்சபையிலிருந்து பிரிந்து சென்ற குழுவினர், சமுதாய உட்பிளவு ஆதரவாளர், (பெ.) திருச்சபை உட்பிரிவினையை ஆதரிக்கிற, சமுதாயப் பிளவுக்குற்றமுடைய.

---

Schis*mat"ic (sîz*mât"îk; so nearly all orthoëpists), a. Etym: [L. schismaticus, Gr. schismatique.] Defn: Of or pertaining to schism; implying schism; partaking of the nature of schism; tending to schism; as, schismatic opinions or proposals. Schis*mat"ic, n. Defn: One who creates or takes part in schism; one who separates from an established church or religious communion on account of a difference of opinion. "They were popularly classed together as canting schismatics." Macaulay. Syn. -- Heretic; partisan. See Heretic.

---