satisfactory

a. மனநிறைவளிக்கிற, தேவை நிறைவற்றத்தக்க, போதிய, விருப்பத்திற்கு ஒத்த, சரியீடு செய்யத்தக்க, தீர்வாகக் கருதக்கூடிய, ஏற்றக்கொள்ளத்தக்க, ஐயப்பாட்டிற்கு இடனற்ற, (இறை.) பாவத்திற்கு ஏற்ற கழுவாயான, கழுவாய் வகையில் பாவத்திற்கு ஏற்றதான.

---

Sat`is*fac"to*ry, a. Etym: [Cf. F. satisfactoire.] 1. Giving or producing satisfaction; yielding content; especially, relieving the mind from doubt or uncertainty, and enabling it to rest with confidence; sufficient; as, a satisfactory account or explanation. 2. Making amends, indemnification, or recompense; causing to cease from claims and to rest content; compensating; atoning; as, to make satisfactory compensation, or a satisfactory apology. A most wise and sufficient means of redemption and salvation, by the satisfactory and meritorius death and obedience of the incarnate Son of God, Jesus Christ. Bp. Sanderson. -- Sat`is*fac"to*ri*ty, adv. -- Sat`is*fac"to*ri*ness, n.

---