saracen
n. புலம் பெயர்வோர், சிரிய அல்லது அராபிய பாலைவன நாடோ டி, கிறித்தவ சிலுவைப் போர்க்கால முசல்மான்.
Sar"a*cen, n. Etym: [l. Saracenus perhaps fr. Ar. sharqi, pl. sharqiin, Oriental Eastern, fr. sharaga to rise, said of the sun: cf. F. sarrasin. Cf. Sarcenet, Sarrasin, Sirocco.] Defn: Anciently, an Arab; later, a Mussulman; in the Middle Ages, the common term among Christians in Europe for a Mohammedan hostile to the crusaders. Saracen's consound (Bot.), a kind of ragewort (Senecio Saracenicus), anciently used to heal wounds.