sacrilege
n. திருவழிப்பு, புனிதத்தன்மையை மதியாது செய்யப்பட்ட அவச்செயல், தெய்வக்கேடு, அடாச்செயல், அனுசிதம், தகுதிக்கேடு, புனித இடம் புகுந்து செய்யப்படுந்திருட்டு, புனிதப்பொருள் தப்ர்ப்பு, திருநிலையாளர் மீது ஆற்றப்படும் இன்னல்.
Sac"ri*lege, n. Etym: [F. sacrilège, L. sacrilegium, from sacrilegus that steals, properly, gathers or picks up, sacred things; sacer sacred + legere to gather, pick up. See Sacred, and Legend.] Defn: The sin or crime of violating or profaning sacred things; the alienating to laymen, or to common purposes, what has been appropriated or consecrated to religious persons or uses. And the hid treasures in her sacred tomb With sacrilege to dig. Spenser. Families raised upon the ruins of churches, and enriched with the spoils of sacrilege. South.