rhetoric
n. சொல்லணிக்கலை, அணியிலக்கணம், சொல்லணிக்கலை ஆய்வுநுல், அணியிலக்கண நுல், சொல்லாட்சிக்கலை, சொல்லாட்சித் திறம், கவர்ச்சித்திறச் சொல்லாட்சி, பகட்டாரவாரச் சொல்லாட்சி, உணர்ச்சியற்ற வெற்றாரவார நடை, மனந்யா வெற்றாரவாரப்பேச்சு, பார்வை-செயல் ஆகியவற்றின் பிணிப்பாற்றல்.
Rhet"o*ric, n. Etym: [F. rhétorique, L. rhetorica, Gr. word; cf. 1. The art of composition; especially, elegant composition in prose. 2. Oratory; the art of speaking with propriety, elegance, and force. Locke. 3. Hence, artificial eloquence; fine language or declamation without conviction or earnest feeling. 4. Fig. : The power of persuasion or attraction; that which allures or charms. Sweet, silent rhetoric of persuading eyes. Daniel.